سلام خانم کریمیان ماندو نبن
مشکل کم مشکلیکی خانوادگی یه و مشکلم لگل باوکمه که له بینی منو براکانم که دوقلو ن و ۹ سالن فرق و جودایتی دا دنه و بشدت خانواده کمان کورپرستن بیحدم اذیت دکا
جاری وایه فکر کم دکم بو دبه من کچ بم و له حالیک که ۷ سالم لگل اوان بینه احترام بو اوان داده نین و لبر چاوی اوان بی احترامی به من دکن یانی او برایانم وایان لی هاتو بونته کله گا به هیچ جوریک جوابم نادنه وه و پشتیان به باوکم گرمه هر چی قسه پیان خوش بی پیم دلن و وختیک که من قسه یکیان پی دلم یا جاری وایه اوندم رق هلدسته لیان ددم و دوایی کشی هر به علیه ی خوم تواو دبه و جاری وابو که لبر اوان باعث بوم که باوکم لیمدا به ۱۶ سال سنه وه و اوانیش چاکتر پشتیان به باوکم گرم دبه
خانم هیچ شتیکم نکردو مثلا وکو او خلکی که بزانن که لگل کوریکم یا هر شتیکی که ولی دزانم زور چاک وبر چاوی کوتوم و به هیچ جوریکیش ناتوانم کاریک بکم که وبر چاوی بم
جاران زورم درگیری لگل او برایانم بو ولی الان دلم هیچنه حداقل باوکم بزانه که خطایی خویانه هیچچچ هر وکو جاران دزانم منی خوش ناوه
وختیک که فیلمیک یا له واقعیت دا دبینم که او کچانه چنده بابایین یا له مدرسه دینه له شونیان و لگل باوکیان دستی یکتر دگرن و درون بیحدم پی ناخوشه دایم او کارانی وا باوکم کردویتی و او قسانه ی وا تا الان پی کوتوم دنکه دنکه دینه نیو ذهنمه وه (که خریکبو فقط لبر او برایانم له پلیکانه وه برم داته وه و بوخوم خوم گرته وه یا اویکه لسر سفره غذایی پی دا کردوم یا اویکه چنده لکن خلک منی شکاندوته وه) بوم بوته بغض و عقده که جاریک باوکم وکو باوکی خلک لگلم رفتار بکا و پشتم بگره و پشتیبانم به و دلم به اویکه باوکم هیه خوش بی
و وختیکیش قسه یک دکی که بوچی اوایی مثلا دله کره کر مکه چه شتیکم بو کم داناوی و به شوخی دگره و پیده کنه
تنها پشتیبانم دایکمه که رابطه یکی زور خوشم لگل دایکم هیه اصلا لوه ناچه که دایک و کچ بین وکو یک رفیق یکتر درک دکین
دزانم زور ایشتبایه که اوه دلم ولی جاری وایه فکر دکم که اگر من خوم بکوژم دایکم خو هر شیت شیت دبی و بی من قت ناتوانه زندگی بکا و اخریش له دستی باوکم سکته دکا لبر اوش قت ناتوانم اجازه ی همچین کاریک بخوم بدم
دایکم دله که تنها امیدم اویکه درس چاک بخینی و بیه کوه بروین
لبر اوش بی دبه حتما حتما چاک بخینم و شکور بو خدا زرینگم و رشته کشم تجربی یه ولی خانم هر احساس دکم له آینده دا نابم به هیچ و هیچ انگیزه یکم نیه
و اویکه خانم زور قسه هایک ماوه که بوتان بلم و جاریه اولیتی
بهرحال دستان خوش بیت و ببخشن که زور بو
سلام دخترم
نگفتی چه کمکی از من برمیاد ؟
اما میتونم بگم احساس تبعیض و تنفر خیلی حس بدیه.بخصوص تو سن نوجوانی که نیاز به حمایت و همراهی بیشتر خانواده داری. متاسفانه خیلی اوقات در فرهنگ کرد مساله پسرپرستی زیاده و تو هم یکی از قربانیان این مساله هستی.
خدا رو شکر که حداقل مادرت جای خالی باباتو پر کرده.ظاهرا بابات با مادرتم مثل تو رفتار میکنه که اونم میخاد ازش دور شه.
این مدتم خیلی خوب رفتار کردی و سعی کردی چیزایی که باعث خراب شدن بیشترته رو بگیری.
ببین وقتی گلایه میکنی از بابات و اون به شوخی میگیره بخاطر این نیست که مسخره ات کنه بخاطر اینه که زبانتو نمیفهمه.از نظر اون تهیه خوراک و پوشاک و …. برات کافیه.ولی تو احترام و حرف خوب و حمایت میخای.درست مثل اینه که بابات المانی میحرفه و تو فارسی.وقتی سعی میکنی با برادرات دعوا نکنی.درس خودتو میخونی.زرنگی. داری زبون اونو یاد میگیری و رابطه اتونو بهتر میکنی.
بعدش بیشتر روی رفتار و هدف خودت تمرکز کن تا رفتار بابات.درسته رفتارش عذاب اوره ولی نمیشه گاهی اونو تغییر داد و لازمه قبول کنی اینجوریه.به اینده خودت و مادرت فک کن که چ برنامه هایی داری.هدفتو بنویس و هر روز بهش نگاه کن تا انگیزه ات بالاتر بره.مطمین باش چیزی که نکشدت قویترت میکنه.از رفتار بابات بعنوان انگیزه ای برای رسیدن به هدفت استفاده کن